MOTOFORUM

Historia Celicy zaczyna się w latach 60 (poprzedniego wieku:). Inżynierowie Toyoty uznali wtedy, że rynek potrzebuje sportowego samochodu. Japońska gospodarka stawała się coraz silniejsza, a wraz z nią wzmagało się pragnienie Japończyków żeby prowadzić coś innego niż tradycyjne "spartańskie" samochody.

Celica I gen 1970 r

.
Pierwsza Celica została wprowadzona na rynek w 1970 roku. Napędzana była czterocylindrowym silnikiem (8R-C SOHC) o pojemności 1,6 litra zespolonym z czterostopniową, manualną skrzynią biegów. W 1972 roku Celica dostała nowy - dwulitrowy silnik (18R-C), ale przez mniejszą kompresję i ograniczenia w emisji spalin straciła na tej zmianie aż 11 KM. Tą wersję można już było kupić z automatyczną skrzynią biegów. W 1974 roku pojawił się model GT. Wyróżniały go drobne zmiany w stylizacji i nowe zawieszenie. W 1975 roku Toyota zdecydowała się użyć nowego - większego silnika (20R) o pojemności 2,2 litra. Popularny amerykański magazyn Motor Trend przyznał wtedy Celice tytuł "importowanego samochodu roku". W 1976 roku pojawia się GT Liftback - pierwszy hatchback w historii modelu.



Celica II gen 1977 r


Rok 1978 to już Celica drugiej generacji. Zupełnie nowy przód Celica otrzymała w 1980 roku a w 1981 r. oferowano Celicę z silnikiem o pojemności 2,4 litra (22R) - montowany był zarówno w wersji ST jak i GT. Także Celica Supra otrzymała wtedy nowy silnik (5ME), ale był to jedyny rok jego produkcji.


Celica III gen 1981 r
ostatnia celica z napędem na tylne koła


Trzecia generacja znacznie różniła się od poprzedniczek szczególnie "kwadratowym" wyglądem oraz charakterystyczne otwieranymi światłami (To właśnie w tym momencie Celica - Supra otrzymała inny przód, a silnik 5ME zamieniono na 5MGE. Moc wzrosła ze 116 do 145KM - to pozwoliło przesunąć "czerwoną linię" troszkę dalej. Od tej pory ten model nazywano Mark II). W roku 1982 Toyota zaprezentowała model GT-S, który wracał do sportowych korzeni Celicy. Wyróżniały go większe koła, nowy zderzak, sportowa skrzynia biegów i zawieszenie. W tym modelu odświeżono także design wnętrza


Celica ST165 IV gen 1985

model, który zapoczątkował udział Toyoty w RMŚ.

W 1986 roku Toyota zdecydowała się rozdzielić Celicę od Supry. Celica ma teraz przedni napęd i niezależne zawieszenie wszystkich kół. Auto zyskało zupełnie nowy - znacznie mniej "pudełkowaty" wygląd. Przez to wygląda na mniejszą od poprzedniczek. W tym modelu zastosowano nową linię silników - literkę R zastąpiło S. To czyniło Celicę wprost idealnym autem sportowym. W roku 1988 światło dzienne ujrzał model z turbo-doładowanym dwulitrowym silnikiem o mocy 185 KM przy 6000 obr/min, 240 NM momentu obrotowego oraz stałym napędem na cztery koła. Ta Celica szybko stała się flagowym modelem Toyoty.

Celica ST185 V gen 1989


Rok 1990 to początek produkcji najpopularniejszego modelu Celicy. Wszystkie silniki mają teraz 16-punktowy wtrysk paliwa. W Japoni można było kupić zaawansowaną technicznie jak na owe czasy wersję ze wszystkimi kołami skrętnymi (4WS) i z aktywną kontrolą zawieszenia (ACS). Tym razem mamy do czynienia z trzema wersjami tego modelu: ST z silnikem (3S-FE) o mocy 125 KM (w Europie ta wersja nosiła nazwę ST-I i dostępna była z silnikiem (4A-FE) o mocy 105 KM) oraz GT-I (3S-GE) o mocy 165 KM (w Europie 156 KM).  Trochę później Toyota zdecydowała się wypuścić najsilniejszy model GT-4RC (Rally Car), który w 1992 roku zyskał nową nazwę. Tak powstała bodaj najsłynniejsza Toyota Celica GT-4 Carlos Sainz edition. Ten model wyposażono w silnik (3S-GTE) o mocy 225 KM (w europie 204 KM). Napęd przekazywany był oczywiście na wszystkie 4 koła.


Celica ST205 VI gen



W 1994 r. Toyota wypuściła na rynek VI generację Celicy. Model ten wyróżniały zupełnie nowe "owadzie" światła, dzięki którym zwany był okularnikiem. Nowe było też wnętrze. Inżynierowie z Toyoty wprowadzili zupełnie nowy styl Celicy. Ten model jest znacznie bardziej "pozaokrąglany", czego najlepszym wyrazem był kształt deski rozdzilczej. Wersję podstawową stanowił teraz silnik (7A-FE) o pojemności 1,8 litra i mocy 115 KM. Dostępne były także modele GT silnik (3S-GE) o mocy 175 KM oraz GT-4 silnik (3S-GTE) o mocy 242 KM. W Japonii VI generacja Celicy znana była pod nazwą Toyota Curren. Od Europejskiej siostry różniły ją przednie światła, trochę odbierające jej sportowy charakter.

Celica VII gen


Tym razem inżynierowie z Toyoty zdecydowali się na zupełnie nowy design. Ostre, bardzo wyraziste kształty wyróżniają Celicę na drodze. Ta wersja dostępna jest tylko z dwoma rodzajami silników. 1,8 VVT-i o mocy 143 KM oraz TS 1,8 VVTL- i o mocy 192 koni. Wielbiciele modelu narzekają jednak na brak wersji z silnym silnikiem i napędem na obie osie. Nawet wersja T Sport z silnikiem 1.8 - 192 KM nie pozwala Celice z powodzeniem nawiązać do poprzedników czy konkurować z ofertą aut innych producentów. Głównym mankamentem jest silnik. Moc maksymalna osiągana jest dopiero po przekroczeniu granicy 6500 obr/min. Podobnie rzecz wygląda z momentem obrotowym, którego wyraźnie brakuje.